بررسی تأثیر ایزوترتینوئین خوراکی بر سطح سرمی متابولیت‌های ویتامین D، کلسیم، فسفر و پاراتورمون و تغییرات رادیوگرافیک استخوانی در بیماران مبتلا به آکنه ندولوکیستیک

سابقه و هدف: آکنه ولگاریس یک بیماری شایع پوستی بوده و مصرف ایزوترتینوئین خوراکی جهت درمان آن می‌تواند با عوارض اسکلتال از قبیل دردهای استخوانی ماهیچه‌ای و مفصلی و از سوی دیگر با تغییرات سرمی در متابولیت‌های ویتامین D، کلسیم، فسفر و پاراتورمون همراه باشد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سرمی متابولیت‌های ویتامین D، کلسیم، فسفر، پاراتورمون و همچنین تغییرات رادیوگرافیک استخوانی قبل و بعد از درمان با ایزوترتینوئین خوراکی است و این که این تغییرات به چه میزان بوده و آیا از لحاظ آماری معنی‌دار است یا خیر. مواد و روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد درمان می‌باشد. تعداد 30 بیمار مبتلا به آکنه ندولوکیستیک وارد مطالعه شدند قبل و بعد از درمان با روشی مشابه متابولیت‌های سرمی ویتامین D (1و25 دی هیدروکسی ویتامین D و 25 هیدروکسی ویتامین D) کلسیم، فسفر و پاراتورمون اندازه‌گیری شد. جهت بررسی تغییرات استخوانی هم کلیشه رادیوگرافی لترال توراسیک قبل و بعد از درمان از تمام بیماران گرفته شد. یافته ها: مقادیر 1و25 دی هیدروکسی ویتامین D، 25 هیدروکسی ویتامین D، کلسیم، فسفر و پاراتورمون با آزمون آماری (مک نمار) مورد آنالیز آماری قرار گرفت. مقادیر همگی شاخص‌های سرمی فوق قبل و بعد از درمان از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. بررسی‌های رادیوگرافیک قبل و بعد از درمان هیچ کدام تغییرات قابل مشاهده‌ای نداشتند. نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که مصرف ایزوترتینوئین خوراکی در مبتلایان به آکنه ندولوکیستیک منجر به تغییرات سرمی در متابولیت‌های ویتامین D، کلسیم، فسفر و پاراتورمون و نیز تغییرات رادیوگرافیک نمی‌گردد که این یافته‌ها بر له و علیه یک سری مطالعات انجام شده در این زمینه می‌باشد. پیشنهاد می‌شود که در آینده با انجام مطالعات وسیع تر بتوان به بررسی تغییرات سرمی و استخوانی ناشی از ایزوترتینوئین در مبتلایان به آکنه پرداخت و با اصلاح این تغییرات از ایجاد عوارض احتمالی پیشگیری نمود.